Աշխարհի աստիճանական անցումը միաբևեռ վիճակից դեպի բազմաբևեռը ուղեկցվում է ավելի ու ավելի ուժեղացող նոր որակական երևույթներով ու պրոցեսներով։

Ցանկացած փորձ, որի նպատակն է հասկանալ, թե մեծ հաշվով որտեղից ենք գալիս և ուր ենք գնում, պետք է հիմնվի աշխարհի գլոբալ ուժերի միջև հակամարտության դինամիկայի ու դրա պատմության վրա։

«Զանգեզուրի միջանցքի» մասին երբեք խոսք չի եղել Պուտինի, Փաշինյանի և Ալիևի եռակողմ պայմանավորվածությունների շրջանակում, ասել է Լավրովը:

Շարունակելով մարդկության զարգացում-պրոգրես-առաջադիմություն ասածի անալիզը, անցնենք այդ պրոցեսի կառավարելիության հետ կապված հարցերին։

Տարին դեռ նոր է սկսվել, բայց ձևական թուքումրի, «տնական» ավանտյուրիզմի ու «էկստրավագանտ» դեմագոգիայի պակաս չի զգացվում:

Աշխարհում տիրող պայթյունավտանգ վիճակը հասկանալու և այդ վիճակից դեպի գոնե մոտալուտ ապագան մարդկությանը տանող ճանապարհների մասին շատ թե քիչ իրատեսական պատկերացումներ ունենալու համար պետք են հնարավորինս ճշգրիտ նախնական տվյալներ ներկա վիճակի մասին և դրանց հիման վրա կանխատեսումներ կատարելու գիտական մեթոդներ, մի խնդիր, որով էլ զբաղված է եղել ֆուտուրոլոգների և սիստեմների մասին գիտության ոլորտի մասնագետների բանակը՝ սկսած անցյալ դարի 50-60-ական թվերից։

Աշխարհը որևէ բան ձեռնարկելիս առաջնորդվում է սպասվելիք շահ-կորուստ կամ էլ օգուտ-ծախս հարաբերությունների առավելագույնով։

Մեր կարողացածի ու չկարողացածի սահմանները և ներկա պայմաններում մեր տեղը արևի տակ ճշտելու համար ստիպված ենք նորից ու նորից վերադառնալ մեր վերջին 200 տարվա պատմության առանցքային իրադարձություններին, որոնք բացառապես կապված են եղել ռուսների մեր տարածաշրջան մտնելու և այնտեղ դոմինանտ ուժ դառնալու հետ։

Անկախության սկզբում մեր ունեցած և խորհրդային օրերից եկող ինքնագնահատականն ու կյանքի փորձը միանգամից բախվեցին դաժան իրականությանը, որտեղ պետք էր արագ փոփոխվող պայմաններում ինքնուրույն և կարևոր որոշումներ կայացնել։